Ruzigul (qahramonning ismi xavfsizlik sababli o'zgartirilgan), 40 yoshli Turtkul tumanida yashovchi, to'rt bolaning onasi, erining o'limidan so'ng shafqatsizlik va adolatsizlikka duch keldi. Qaynona, Ruzigulning uyda yashash huquqi yo'q deb qaror qildi va uning barcha mulkini yo'q qilib, uni uyidan haydab chiqardi. Boshpanasiz qolgan Ruzigul, qaynona va uning o'g'illari tomonidan jismoniy zo'ravonlikka ham duch keladi. Adolat va xavfsizlik izlab, u Toshkentga noma'lumlikka yo'l oladi va yangi hayot boshlaydi. Ruzigul davlat idoralari va huquqni muhofaza qilish organlaridan uyini qaytarib olish va himoya olish uchun yordam izlaydi. Ammo har joyda rad javobini oladi. Biroq, u o'z kurashida yolg'iz emas, adolatni talab qilishda unga "Nihol" tashabbuslarni qo'llab-quvvatlash va rivojlantirish markazi hamda BMTning O'zbekistondagi Taraqqiyot Dasturi (UNDP) yordam beradi. "Nihol" markazi tomonidan taqdim etilgan advokat yordamida Ruzigul 8 ta ma'muriy va 2 ta jinoiy sud jarayonlaridan o'tishga muvaffaq bo'ldi. Biroq, uyning qaytarilishi bo'yicha fuqarolik sud jarayoni hali ham davom etmoqda.
Bu, ko'plab insonlarga o'z huquqlari uchun kurashish va taslim bo'lmaslikning misoli bo'la oladigan, juda kam uchraydigan holat va muvaffaqiyat hikoyasidir.
«Qaynona va uning o'g'illari erimning o'limidan keyin yettinchi kunda meni urishganda va barcha mulkni yo'q qilganda, men shokka tushdim va qanday reaksiya berishni bilmadim. Bu men uchun to'liq kutilmagan holat edi», — eslaydi Ruzigul.
Ruzigul er bilan bolalari bilan qaynona bilan alohida yashardi. Ular er bilan uy qurgan joy, avval qaynona nomida bo'lgan va Ruzigulning eri tomonidan sovg'a qilingan. Ular uy qurish uchun birga pul yig'ishdi, bu pullar Ruzigulning eri Rossiyada ishlaganidan kelgan. Har yili bir necha marta yoki o'zi kelar yoki pul yuborardi. Shunday yashashdi: uy qurdilar, bolalarni tarbiyaladilar va kelajaklarini o'ylashdi.
Ruzigul tug'ilgan va o'sgan Turtkul tumani Toshkentdan 650 km masofada joylashgan. Bu joy qattiq iqlimi va noyob tabiat bilan mashhur. Yozda harorat +55 °C gacha ko'tariladi. Qish esa, aksincha, -25 °C gacha tushadigan sovuq havo olib keladi. Qurg'oqchil shamollar va kam yog'ingarchilik bu mintaqada hayotni haqiqiy sinovga aylantiradi.
2019 yil aprelida Rossiyadan kutilmagan fojiali xabar keldi – Ruzigulning eri 36 yoshida insultdan vafot etdi. Tana vatanga olib kelinib, pominkalar o'tkazilgandan so'ng, yettinchi kunda Ruzigulning hayoti hozirgi kunga qadar davom etayotgan dahshatga aylandi.
Marhum erining onasi, uning bolalari — ikki o'g'il, qiz va qarindoshlar Ruzigulning eridan qolgan barcha mulkni vayron qildi va u bilan bolalarining meros sifatida qolgan uyidan chiqishini talab qildi. Qaynona va uning o'g'illarining maqsadi Ruzigulning eriga tegishli bo'lgan uyni egallash edi.
O'sha tun qaynona va uning o'g'illari Ruzigulni bolalari bilan qaynona yashagan uyga olib borishdi. U yerda marhum erining yaqin qarindoshlari uni izlaydilar, izlar qoldirmaslik uchun — orqa, qorin, yelka joylariga urishadi. Bir necha kun davomida ularni och qoldirishdi. Uchinchida Ruzigul kichik o'g'li bilan qochishga muvaffaq bo'ldi, tualetga chiqish uchun so'ragach, imkoniyatdan foydalanib. Ular birinchi uchragan uyga yetib bordilar, u yerda noma'lum odamlar unga onasining uyiga taksi chaqirishda yordam berishdi.
Xavfsiz joyga yetib borgach, Ruzigul mahalliy inspektorga murojaat qildi, lekin u bu ishni ko'rmaslikka qaror qildi, buni maishiy janjal deb atab.
Bir hafta o'tgach, qaynona bolalari bilan Ruzigulning onasining uyiga borib, uni bolalari bilan qaytarishni talab qildi. Marhum erining qarindoshlari uyni tosh bilan urishdi. Ularni to'xtatish mahalliy aholi tomonidan amalga oshirildi, ammo kelgan huquqni muhofaza qilish organlari hech qanday chora ko'rmadilar, voqeani oddiy oilaviy janjal deb hisoblab.
Barcha meros huquqlarini tan olish muddati o'tgan bo'lishiga qaramay, qaynona sovg'ani bekor qildi va Ruzigul er bilan yashagan uy qaynona mulkiga o'tdi.
Bir oy o'tgach, Ruzigul bolalari bilan Toshkentga ko'chib o'tdi. U to'rt bolasi bilan ota-onasi bilan qolishni xohlamadi. Toshkent tasodifan tanlanmagan edi: bu yerda barcha sud organlari, tergov bo'limi va adolatni izlayotgan boshqa organlar joylashgan. Bundan tashqari, 650 km masofada yashash joyidan ko'chib o'tishining asosiy sababi o'z hayoti va bolalarining xavfsizligi bo'lgan.
Toshkentda Ruzigul bolalari bilan ishlab chiqarish sexlarida yashadi, u yerda yashash sharoitlari juda og'ir edi. Fajans idishlari ishlab chiqaradigan sexlar, asosan, viloyatlardan kelgan ishchilar uchun mo'ljallangan ishchi yotoqxonalari taqdim etardi. Ular beton vaqtinchalik binolarida yashab, ba'zan hatto derazasiz, hojatxona va dush tashqarida joylashgan edi. Ruzigul va uning bolalari bir xona bo'lishdi, ba'zan boshqa ishchilar bilan birga yashashga to'g'ri kelardi. Qiyin sharoitlarga qaramay, bu oilaning birga bo'lishi va hayot kechirishining yagona usuli edi.
Bolalar maktabda o'qishardi, darslardan keyin onalariga yordam berishardi. Ular uch yil ichida to'rt sex va yashash joyini o'zgartirishga majbur bo'lishdi, chunki korxonalar yopilib ketardi.
Shu bilan birga, Ruzigul er bilan bolalari yashagan uy Turtkul tumanida to'liq vayron bo'ldi: hech narsa saqlanib qolmadi. Ruzigul oilasi birga yashagan yillar davomida sotib olingan barcha maishiy texnika — muzlatgich, changyutgich, gaz plitasi, idishlar — yo'q qilindi. Hatto shift, sanitariya texnikasi va quvurlar ham sindirildi. U bir necha bor davlat organlaridan yordam so'radi, lekin har safar to'liq befarqlik bilan duch keldi.
2024 yil martida Ruzigul nihoyat ishlab chiqarish sexidan yotoqxonadan Toshkentning chekkasida o'z bolalari bilan ijara olgan kvartiraga ko'chib o'tdi. O'tgan yili u katta qizini o'zlari bilan bir sexda ishlagan yigitga turmush